Η Κοινή Συντροφία και Αδελφότητα των ΑμπελακίωνΚατά το 18ο αιώνα αναπτύχθηκαν στα Αμπελάκια η νηματουργία και η βαφική, που σταδιακά αποτέλεσαν την κύρια ασχολία των κατοίκων. Ως βασική ύλη για τη βαφή των νημάτων χρησιμοποιούσαν το φυτό ριζάρι ή ερυθρόδανο, το οποίο χάριζε στα νήματα έντονο και στιλπνό κόκκινο χρώμα. Οι οικοτεχνίες σταδιακά συνενώθηκαν σε Συντροφίες και το 1778 οι πέντε κυριότερες συνέστησαν την «Κοινή Συντροφία και Αδελφότητα των Αμπελακίων». Βασικός πρωτεργάτης της δημιουργίας της ήταν ο Γεώργιος Μαύρος ή Σβάρτς (Schwartz), ο οποίος διετέλεσε ισόβιος «διοικητής και επιστάτης» της. Στο αρχοντικό του στεγάζονταν βασικές λειτουργίες της Συντροφίας, όπως η φύλαξη των χρημάτων, οι συναλλαγές και οι συνελεύσεις των μελών.
Σκοπός του συνεταιρισμού ήταν η αύξηση και ποιοτική αναβάθμιση της παραγωγής, η οικονομική ενίσχυση των μελών του και η οργάνωση δικτύου διάθεσης των προϊόντων στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις. Γρήγορα τα Αμπελάκια αναδείχτηκαν σε οικονομικό κέντρο της περιοχής και ο πλούτος έφερε πολιτιστική άνθηση. Από τις αρχές του 19ου αιώνα άρχισε σταδιακά η παρακμή του συνεταιρισμού, μέχρι περίπου το 1812, οπότε διαλύθηκε οριστικά.
