Ο χαμηλός λόφος της Τίρυνθας κατοικήθηκε αδιάλειπτα από τη νεολιθική εποχή μέχρι την ύστερη αρχαιότητα. Κατά τους προϊστορικούς χρόνους ο χώρος ήκμασε κυρίως κατά την πρώιμη και την ύστερη εποχή του Χαλκού. Στη δεύτερη φάση της πρωτοελλαδικής εποχής (2700-2200 π.Χ.) υπήρχε εδώ ένα σημαντικό κέντρο με πυκνή κατοίκηση και ένα μοναδικής κατασκευής κυκλικό κτίριο, διαμέτρου 27 μ., στην κορυφή του λόφου. Κατά την ύστερη εποχή του Χαλκού ο λόφος οχυρώνεται σταδιακά και περιβάλλει μέσα στα «κυκλώπεια» τείχη του το ανακτορικό συγκρότημα καθώς και άλλα κτίρια που χρησιμοποιούνται κυρίως από την άρχουσα τάξη ως λατρευτικοί χώροι, αποθήκες και εργαστήρια αλλά και ως κατοικίες. Η ακρόπολη χωρίζεται σε τρία τμήματα από το βόρειο και υψηλότερο στο νότιο και χαμηλότερο τμήμα του λόφου: την Άνω, τη Μέση και την Κάτω ακρόπολη. Τα «κυκλώπεια» τείχη κατασκευάστηκαν σε τρεις οικοδομικές φάσεις που χρονολογούνται στις αρχές και τα τέλη του 14ου αι. και στα μέσα του 13ου αι. π.Χ.
