Η Λέρνα αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προϊστορικές θέσεις του ελλαδικού χώρου. Ο οικισμός της εκτείνεται σε χαμηλό λόφο ύψους μόλις 5,5 μ. και συνολικής επιφάνειας 180x160 μ. Ο λόφος αυτός έχει δημιουργηθεί με τη συσσώρευση αλλεπάλληλων στρωμάτων κατοίκησης για 5.500 χρόνια περίπου (μέσα 7ης-1η χιλιετία π.Χ.). Η επιλογή της θέσης ως τόπος μόνιμης εγκατάστασης οφείλεται στους πλούσιους φυσικούς πόρους της (εύφορη γη, πηγές της Λέρνας). Επίσης η γειτνίασή της με τη θάλασσα και τα αρκαδικά βουνά εξασφάλιζαν στους κατοίκους της τον έλεγχο των θαλασσίων, εμπορικών δρόμων καθώς και τη δυνατότητα ελέγχου της διόδου προς την Αρκαδία. Συστηματικές ανασκαφές πραγματοποιήθηκαν κατά τα έτη 1952 έως και 1958 από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή J.L. Caskey. Αυτές περιορίστηκαν στο νότιο τμήμα του γήλοφου και έφεραν στο φως επτά κύριες οικιστικές και χρονολογικές φάσεις, οι οποίες φέρουν λατινική αρίθμηση (I-VII). Μετά το πέρας των ερευνών, τα πρωιμότερα αρχιτεκτονικά λείψανα καταχώθηκαν ενώ ένα στέγαστρο κατασκευάστηκε για την προστασία της «Οικίας των Κεράμων». Τα ευρήματα των ανασκαφών εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Άργους.
