Η αρχαία πόλη της Τυλίσου γνώρισε ιδιαίτερη ακμή κατά τη μινωική και την ελληνορωμαϊκή εποχή. Η γεωγραφική της θέση πάνω στους δρόμους που οδηγούσαν από την Κνωσό προς τη δυτική Κρήτη αλλά και προς την περιοχή της ενδοχώρας και του ορεινού όγκου της Ίδας (Ψηλορείτη) βοήθησε στην ανάπτυξη της πόλης. Ήδη από τα τέλη της προανακτορικής και τις αρχές της παλαιοανακτορικής περιόδου, αλλά και σε όλη τη διάρκειά της (2000-1700 π.Χ.) υπήρχε στην Τύλισο ακμαίος οικιστικός πυρήνας, όπως δείχνουν τα ευρήματα των ανασκαφών. Στην επόμενη περίοδο, τη νεοανακτορική (1700-1450 π.Χ.), η πόλη ήταν από τις πρώτες στη μινωική Κρήτη και είχε στενές σχέσεις με την Κνωσό.
